جدول جو
جدول جو

معنی حسین حسینی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین حسینی
(حُ سَ نِ حُ سَ)
حاج محمد حسین حسینی، ابن محمدحسن بن معصوم قزوینی شیرازی عارف شاعر. درگذشتۀ 1249 هجری قمری او راست: ’خمسۀ حسینی’ که پنج مثنوی است به نام ’الهی نامه’ و ’اشترنامه’ و ’مهر و ماه’ و ’وامق و عذرا’ و ’وصف الحال’ که در شیراز با شرح او بر دیباجه های مثنوی مولوی در 1324 هجری قمری چاپ شده است. (ذریعه ج 7 ص 257)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

حسین اسیری
(حُ سَ نِ اَ)
اصفهانی فرزند صاحب جمع زرگر خانه نادرشاه بود و شعر میگفت. کتابی مانند بوستان ساخته است. (ذریعه ج 9 ص 75)
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی حائری
ابن مساعدبن حسن بن مخزوم بن ابوالقاسم حسینی حائری. او راست: ’تحفه الابرار فی مناقب الائمه’ که کفعمی و مجلسی از آن نقل کنند. و صاحب ذریعه نسخه ای از عمدهالطالب بخط اودیده که در 893 هجری قمری نوشته و تا 917 هجری قمری بر آن حاشیه ها نوشته است. (ذریعه ج 3 ص 405 و ج 6 ص 150)
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی قدسی
(حُ سَ نِ حُ سَ)
قدسی ساداتی محدث اصولی. درگذشتۀ 1077 هجری قمری او راست: ’القول البدیع’. (معجم المؤلفین از ذیل دوم برو کلمان ص 418)
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی کاشانی
(حُ سَ نِ)
حسین ابن محمدعلی حسینی ساکن تهران بوده و محکمۀ قضاء داشت. اجازۀ روایتی برای میرزا اسدالله نراقی پسر محمدعلی پسر ملا مهدی دوم پسر ملا مهدی نراقی، نوشته و خود او با سید حسین از ملا مهدی بن مهدی نراقی روایت دارند و در ذیحجۀ 1296 هجری قمری درگذشت. احوالش در المآثر و الاّثار ص 160 آمده است
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی کرکی
(حُ سَ نِ کَ رَ)
ابن حیدر بن قمر حسینی کرکی ملقب به عزالدین و مکنی به ابوعبدالله استاد محمدتقی مجلسی اول و معاصران وی و شاگرد شیخ بهائی بود. او راست: الاجازات و اشراق الحق و جز آنها. (ذریعه ج 1 ص 125 و 183 و ج 10 ص 254 و ج 13 ص 81) (روضات 185) (نجوم السماء ص 25)
لغت نامه دهخدا
حسن حسنی
(حَ سَ نِ حَ سَ)
افندی. او راست: ’تنویرالبرهان’ در شرح البرهان کلنبوی (منطق) که در سال 1295 هجری قمری تألیف کرد و در آستانه بی تاریخ چاپ شده است
لغت نامه دهخدا
حسن حاینی
(حَ سَ نِ یِ)
ابن علی بن حسن عاملی. شاعر است و مجموعۀ قصاید دارد که در آن امیر فخرالدین بن معن را ستوده و در سال 1025 هجری قمری درگذشته است. (زرکلی بنقل از خلاصهالاثر ج 2 ص 29) (ذریعه ج 9 ص 239 بنقل از امل الامل)
لغت نامه دهخدا
حسین حصنی
(حُ سَ نِ حِ)
ابن مصطفی بن عبدالرحمان بن محمد شافعی در دمشق متولدشد و در همانجا در 1173 هجری قمری / 1760 میلادی درگذشت ودر باب الصغیر دفن شد. او راست: حاشیه بر مغهاج در فقه شافعی. (معجم المؤلفین از سلک الدرر ج 2 ص 62)
لغت نامه دهخدا
حسین بحرینی
(حُ سَ نِ بَ)
ابن محمد بن عبدالنبی بلادی فقیه معاصر احمد جزائری نجفی. درگذشتۀ 1151هجری قمری / 1738 میلادی او راست: ’منهاج الاعمال’ در اصول دین. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 200)
لغت نامه دهخدا
حسین حسیبی
(حُ سَ نِ حَ)
ابن رستم رومی. از قضاه مدینه بود و در بازگشت به مصر در 1023 هجری قمری درگذشت. او راست: ’التجوید الصحیح’ و جز آن. (معجم المؤلفین از کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 321)
لغت نامه دهخدا
حسین یقینی
(حُ سَ نِ یَ)
ابن عبدالله ادرنه. در 960 هجری قمری درگذشت. و دیوان ترکی با تخلص یقینی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 318)
لغت نامه دهخدا
حسین قاینی
(حُ سَ نِ یِ)
حاکم ترشیز قهستان بود و دعوت حسن صباح پذیرفت و جمعی کثیر با وی هم داستان شدند. رجوع به تاریخ گزیده ص 518 و 519 و حبیب السیر شود
لغت نامه دهخدا
حسین ناینی
(حُ سَ نِ یِ)
میرزا محمد... فقیه اصولی حکیم ادیب، از مراجع تقلید شیعه و شاگرد مکتب آخوند محمد کاظم خراسانی و آزادیخواه ومشروطه طلب در نجف بود. در نایین در 1273 هجری قمری / 1857 میلادی متولد شد و در نجف در 26 جمادی الاولی 1355 هجری قمری 1936/ میلادی درگذشت. غیر از کتب فقهی کتابی در لزوم مشروطیت به نام ’تنبیه الامه’ دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه) (ذریعه ج 4 ص 440 و ج 11 ص 150)
لغت نامه دهخدا
حسین حبیشی
(حُ سَ نِ حُ بَ)
ابن علی بن محسن بن ابراهیم یمنی آبی شافعی فقیه مفتی. در 1204 هجری قمری 1790/ میلادی متولد و در 1256 هجری قمری 1840/ میلادی درشهراب درگذشت. او راست: ’بلوغ الاراده و نیل الحسنی’و جز آن. (معجم المؤلفین از نیل الوطر ج 1 ص 385)
لغت نامه دهخدا
حسین حرانی
(حُ سَ نِ حَرْ را)
ابن محمد بن ابی معشر مودود سلمی جزری مکنی به ابوعروبه محدث مورخ. متولد پس از 320 هجری قمری 835/ میلادی و متوفی در 318 هجری قمری 930/ میلادی او راست: تاریخ الجزیرتین و جز آن. (معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 9 ص 272) (فهرست ابن الندیم ص 230) (تذکره الحفاظ ذهبی ج 2 ص 304) (کشف الظنون) (فهرست ظاهریه) (ایضاح المکنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 305)
لغت نامه دهخدا
حسین حلیمی
(حُ سَ نِ حَ)
ابن حسن بن محمد بن حلیم بخاری یا جرجانی شافعی مکنی به ابوعبدالله. فقیه، محدث، متکلم، ادیب بود. در بخارا در 338 هجری قمری بزاده و در همانجا بقضاء منصوب و در ربیع اول 403 هجری قمری درگذشت. او راست: ’منهاج الدین’ در سه جلد و ’آیات الساعه’. (معجم المصنفین از ذهبی) (سیر النبلاء ج 11 ص 51) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 65) (طبقات الشافعیه ج 2 ص 69) (تذکره الحفاظ) (شذرات الذهب) (کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 308)
لغت نامه دهخدا
حسن حسینی
(حَ سَ نِ حُ سَ)
عبدالوهاب تونسی. مدرس تاریخ در خلدونیه و مدرسه عالی ادب عربی به تونس بود. او راست: 1- بساط العقیق فی حضاره القیروان و شاعرها ابن رشیق چ تونس 1330 هجری قمری در 92 ص. 2- المنتخبات التونسیه للناشه المدرسیه چ التونسیه به سال 1367 ه. ق
لغت نامه دهخدا
حسین حسنی
(حُ سَ نِ حُ)
ابن محمد کمور، ریاضی دان و داستان سرا بود. در قاهره مدرس مدرسه هندسه بود وتألیفاتی در ریاضی داشت و در 1303 هجری قمری درگذشت. (معجم المطبوعات) (اعلام زرکلی) (معجم المؤلفین)
ابن محمد بن عبدالله علوی حسنی مکنی به ابوعلی. کتابی در ترجمه احوال پدرش سلطان محمد دارد. و به سال 1213 هجری قمری / 1798 میلادی درگذشت. (معجم المؤلفین از دلیل مؤرخ المغرب)
ابن خلیل الکریدی حنفی مدرس. در قندیه به سال 1218 هجری قمری درگذشت. او راست: حاشیۀ سراجیه و ’اشراط الساعه’ و جز آن. (هدیه العارفین ج 1 ص 332)
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی بروجردی
(حُ سَ نِ بُ جِ)
ابن محمدرضا حسینی مفسر شاعر رجال شناس است. او راست: منظومۀ ’نخبه المقال’ در علم رجال وتفسیر سورۀ بقره. وی در 1238 هجری قمری 1823/ میلادی متولد و در 1284 هجری قمری 1867/ میلادی درگذشت. (اعلام الشیعۀ قرن سیزدهم هجری ص 391) (اعیان الشیعه ج 27 ص 191)
لغت نامه دهخدا